Sinds juli 2018 geeft Myra Mager schilderlessen in St. Jozef Lent. Myra is docent tekenen, handenarbeid en kunstgeschiedenis geweest en miste voor haar kunstzinnige ouders een passende activiteit in St. Jozef. Omdat het lesgeven Myra in het bloed zit, besloot zij schilderlessen aan te bieden. Binnen een half uur was de eerste aanmelding al binnen. De meeste deelnemers hebben voorheen nooit geschilderd, iedereen met elke niveau is welkom in de groep.

Myra: ‘Het is een buitengewoon leuk clubje mensen die niet alleen zichzelf ontwikkelen op schildergebied, maar ook nieuwsgierig zijn naar elkaars talenten.’ Mevrouw Mager (Myra's moeder): ‘Aan het eind van de les ga ik graag even bij de anderen kijken, mooi om te zien dat iedereen een eigen stijl heeft’.

De deelnemers hebben verschillende niveaus van ervaring, zo heeft de één vroeger veel getekend maar is schilderen nieuw en heeft de ander, zoals bijvoorbeeld Myra’s moeder, haar hele leven al geschilderd. Door middel van de schilderles, haalt Myra de talenten in de deelnemers naar boven. Myra: ‘Bij veel mensen zit het talent er zeker in, het is een kwestie van wakker maken wat de mensen allemaal kunnen.’

Ook heeft Myra een specifieke visie op de bejegening: ‘Ik doe net alsof de mensen 18 zijn en ze op de academie zitten, dat vinden ze juist zo leuk.’ Daarom noemt Myra de schilderles ook bewust niet: schilderen voor bejaarden. ‘Het maakt niet uit van welke leeftijd je bent, je bent nooit te oud om iets nieuws te leren.’

Er wordt gewerkt aan de hand van schilderijen van bekende kunstenaars, zoals Monet en Frida Kahlo, maar ook eigen foto’s en portretten worden gebruikt als inspiratie. Myra: ‘Op deze manier maken de deelnemers kennis met kunst, door goed naar de voorbeelden te kijken leer je de kunst waarderen en herkennen. Meneer Peters vertelt: ‘Ik kan slecht zien, maar als ik 10 minuten het voorbeeld goed bestudeer, kan ik er daarna toch wat van maken.’ Myra leert de deelnemers hoe te kijken naar kunst en hoe ze er zelf mee aan de slag kunnen. Myra: ‘ik vind het fijn te zien hoe de schilders open staan voor de kennismaking met voor hen tot dan toe onbekende kunstenaars.’

Daarnaast is de les een welkome onderbreking. Mevrouw Jacobs vertelt terwijl zij een portret schildert van haar trouwfoto uit 1960: ‘de ene keer lukt het beter dan de andere, maar ik ben er even helemaal uit, ik ben hier lekker bezig.’

In de gang naast het restaurant van St. Jozef zijn alle werken van de schilderlessen te bewonderen. Ongeveer één keer per maand is er een nieuwe expositie te zien. De schilderijen zijn niet alleen kleurrijk, maar vaak ook herkenbaar en roepen herinneringen op. Myra: ‘Zo hoop ik dat mensen genieten van kunst en met elkaar in gesprek gaan over allerlei thema’s.’

Rond maart 2020 was het helaas niet meer mogelijk om de schilderlessen door te laten gaan in verband met corona.Kort voor de lockdown inging, hebben de cursisten hun trouwfoto geschilderd. Daarbij kwam een reeks n.a.v. het schilderij ‘bal in de Moulin Rouge’ van Renoir, feestelijk geklede echtparen op de dansvloer rond 1890. Die vrolijke, feestelijke serie heeft de beneden gang gesierd in al die maanden dat er geen bezoekers in het pand werden toegelaten. Toch nog een vrolijke noot.

Zodra dat weer was toegestaan, zijn we verder gegaan met de lessen, tot genoegen van de leerlingen. En ze hebben het niet verleerd in die tijd. Iedere maand hangt Myra samen met haar man een nieuwe reeks resultaten op in de gang, telkens met één bepaald thema als uitgangspunt.

De hele decembermaand werd de gang opgevrolijkt door een prachtige reeks kerstengelen. Deels geschilderd, deels geknipt en samen tot een collage verwerkt. Ik heb de indruk dat de makers, de bewoners, de bezoekers en het personeel ervan hebben genoten. De eerste afbeelding is gemaakt door Myra’s moeder, 102 en een half jaar oud! Natuurlijk gaat ze achteruit, geestelijk, maar met de juiste prikkels komt er toch nog heel wat uit haar vingers.

Enkele weken geleden zijn we gestart met het thema winter. Landschappen in de sneeuw. En dat is niet gemakkelijk, want wat moet je, als alles wit is… Maar na twee jaar durven de leerlingen steeds meer en storten ze zich steeds meer in het (kleuren-) avontuur.